Vrijdag 29 augustus zijn we met de woordvoerders Jeugd, op werkbezoek geweest bij een heel aantal zorgaanbieders in Deventer. Over 1 ding twijfel ik niet meer sinds dat bezoek: we hebben een enorm veld met hele goede en betrokken hulpverleners. Nu nog de juiste vraag bij de juiste hulpverlener krijgen.

Veel vingers wijzen naar de politiek. Daar wordt geaarzeld, daar wordt geen duidelijkheid gegeven over aantallen, budgetten, daar wordt meer bezuinigd dan nodig is, etc.

Tja, de politiek. 3 jaar hebben we zorgvuldig gewerkt aan een goed netwerk van partijen die in de jeugdzorg werken in Deventer en om te zorgen dat we klaar waren voor de invoering van de  jeugdwet. Zorgvuldig hebben gesproken over het voorstel om met 3 hoofdaanbieders te gaan werken. Vanuit de ChristenUnie waren daar  twijfels over. Met name voor de keuzevrijheid van de cliënten om ook voor identiteitsgebonden zorg te kunnen kiezen. Met een amendement (die door alle raadsfracties is ondersteund) hebben we de wethouder de opdracht meegegeven om vooral de ouders keuzevrijheid te bieden, PGB's goed te regelen en de ouderparticipatie snel op gang te brengen. In augustus werden we verrast door de mededeling dat we toch niet met 3 hoofdaanbieders voor de jeugd zouden gaan werken. De risico's waren te groot en Deventer zou met zijn 'afwijkende' werkwijze alleen komen te staan in de regio. U kunt begrijpen dat ook bij de gemeenteraad op dat moment de frustratie enorm was. Tijdens de raadsbijeenkomst van 3 september hebben we de wethouder hierover gesproken en ook onze frustratie uitgesproken en hem bevraagd op de consequenties voor de toegang tot de zorg.

Zorgelijk blijft dat als dit risico nu pas in beeld is, er misschien nog wel meer risico's  zijn die we niet goed genoeg in beeld hebben. Dat moeten we nu zo snel mogelijk boven tafel zien te krijgen. Want voor we het weten is het 1 januari.

Wat voor de invoering van de Jeugdwet is beschreven, is ook voor de nieuwe WMO en de participatiewet een zorg. Weten we goed genoeg wat er op ons afkomt? Waar en wanneer kunnen we mensen die in de zorg werken en die zorg gebruiken vertellen wat er gaat gebeuren? Hoe begeleiden we mensen weer naar een passende baan en hoe voorkomen we dat mensen in echte armoede terecht komen?

Voor alle transities geloof ik dat we het als gemeente aankunnen. Dat we dicht bij de mensen kunnen gaan staan. En dat we samen zoeken naar wat passende hulp is. Helemaal als ik zie dat mensen wel bereid zijn elkaar te helpen. Soms zou ik willen dat het al 1 januari was, .... dan was de onrust en onzekerheid tenminste voorbij.

Henrike Nijman

fractievoorzitter