Zorg moet nog meer maatwerk worden
De afgelopen raadsperiode is er veel veranderd in de zorg. We werden als gemeente verantwoordelijk voor de WMO en de jeugdzorg. Als fractie hebben we ons er voor ingezet dat de overgang goed zou verlopen. Dat is aardig gelukt. Maar nu is het tijd voor de volgende stap: zorg moet nog meer maatwerk worden.
Dichtbij en keuzevrijheid
In de aanloop na de verkiezingen wil ik ook stil staan bij wat we hebben bereikt als ChristenUnie fractie. Ik heb me vanuit mijn portefeuille nadrukkelijk bezig gehouden met veranderingen in de zorg en de inrichting van de wijkteams. Mijn uitgangspunten zijn altijd: zorg dichtbij mensen en keuzevrijheid. De keuzevrijheid geldt niet alleen van aanbieder, maar ook welke oplossing past bij degene die zorg nodig heeft. Daarbij moet er niet alleen aandacht zijn voor de zorgvrager, maar ook voor de mantelzorger. Formele en informele zorg moeten op elkaar aansluiten. In de komende periode willen wij daarin nog een stap verder gaan: echt één samenhangend zorgplan.
In de afgelopen 4 jaar waren de wijkteams en de zorgaanbieders volop in ontwikkeling. Ze moesten zich aanpassen aan de nieuwe situatie. De zorg kwam echt dichterbij en in de wijkteams zitten diverse expertises. Er is keuzevrijheid dankzij het Persoons Gebonden budget (PGB) en doordat de contracten niet zijn dichtgetimmerd. Alle zorgaanbieders kunnen meedoen in Deventer. We hebben als gemeenteraad ook geïnvesteerd in contacten met de adviesraad sociaal domein en met de aanbieders van zorg. Dit heeft mij enorm geholpen om alle ontwikkelingen goed te kunnen volgen en te blijven snappen waar het om gaat. Mooie resultaten voor ons als gemeente, maar daarmee zijn we niet klaar.
Mensen belangrijker dan regels
Afgelopen week had ik een gesprek met iemand die werkt met mensen met een licht verstandelijke beperking. Met haar heb ik een aantal situaties besproken. Die verhalen lieten mij zien dat het nog beter kan. We kunnen nog preventiever werken, door eerder een indicatie af te geven om zwaardere zorg te voorkomen. We kunnen mensen ook langer zelfstandig laten wonen als we bij de indicatie het hele systeem (familie, mantelzorger, vrijwillige inzet) betrekken. Dat betekent ook dat het wijkteam beter kijkt wat mensen zelf kunnen, wat hun omgeving aan kan en wat er vervolgens wel of niet onder ‘zorg’ valt. Want we moeten ook zorgvuldig met onze financiële middelen omgaan. Toch lukte het in de situaties die we bespraken vaker niet dan wel.
Ik geloof echt wel dat er ook nu serieus naar de omgeving wordt gekeken. En ik denk dat onze professionals heel goed met de zorgvragers mee kunnen denken. Maar dan zijn er nog formele regels en moet er iemand een besluit durven nemen. Vaak zit aan het einde van het proces iemand er aan de keukentafel niet bij was en zegt ‘nee, dit past niet binnen de regels, dus dit gaan we niet betalen’. Of er gebeurt helemaal niets omdat onduidelijk is wie van de professionals verantwoordelijkheid is voor de zo mooi bedachte maatwerkoplossing. Daar valt nog veel te verbeteren. Regels die in dienst staan van de mensen en niet andersom.
Midden in de samenleving
De ChristenUnie is een partij die midden in de samenleving staat. Dat heb ik in dit dossier wel ervaren. Vanuit verschillende kanten ben ik betrokken en word ik benaderd met vragen of met casussen. We worden betrokken door kerken, diaconieën, vrijwilligersorganisaties etc. Dat is mooi, want de politiek moet niet op een eiland staan. We moeten weten hoe het in de praktijk gaat om goede besluiten te kunnen nemen. Zeker als het om zorg gaat.
Henrike Nijman
