Mooie ambities in coalitieakkoord, maar "hoe dan?"
We hebben de formerende partijen uitgedaagd om lef en ambitie te tonen en daar bij het menselijke niet uit het oog te verliezen. Het akkoord draagt de titel lef en liefde voor Deventer. Dat belooft veel goeds. Bij het lezen van het akkoord werd ik dan ook wel blij. Goede voornemens en, ambities, we stimuleren en faciliteren. Maar halverwege het lezen bekroop mij een gevoel van onbehagen en onzekerheid, die ik samen wil vatten als #hoedan!?
"lef en liefde voor Deventer" is weinig concreet
Ik begrijp heel goed dat in de snelkookpan die formatie heet, niet alles uitgedacht en uitgetekend kan worden. Ik begrijp ook dat de kern van dit college graag op de ingeslagen koers door wil, maar dan toch #hoedan. Er wordt ook vanuit de stad wel degelijke gevraagd niet alleen om ambitie, maar ook die ambities waar te maken. Daarnaast: als alles er al stond, was er in de raad niets meer te doen.
Die #hoedan is voor een deel ingevuld: 5 wethouders met een behapbare portefeuille. Ook het spreiden van het sociaal domein, waardoor de wethouders met elkaar moeten samenwerken lijkt onze fractie een goede stap. Echte collegiale verantwoordelijkheid.
ambitie invullen buiten het stadhuis
Voor de andere #hoedan wil ik graag een suggestie aanreiken, die zo eenvoudig is dat je het bijna zou vergeten. Ga in gesprek met de partners in de stad en vraag wat ze nodig hebben. Beleid en regels moeten ondersteunend zijn aan de doelen die je met elkaar hebt. Wij hebben het zelf geprobeerd met een kleine groep mensen uit de sectoren Onderwijs, Binnenstad en Menskracht. Het gesprek levert de vraag op ‘toon ambitie’ gemeente, want dat hebben wij ook. In hetzelfde gesprek krijgen we de ambitie en de verbinding op tafel en een antwoord op een van de #hoedan.
Dat lukte omdat de verschillende sectoren rondom dezelfde ambitie aan tafel zaten. Dus geen coalitieakkoord op thema’s, maar integraal benaderen.
samenwerken om tweedeling te voorkomen
Voorzitter ik wil deze coalitie opnieuw uitdagen: er staan ambities op papier. Papier is geduldig. Wij niet meer. De stad, wil vooruit en mijn fractie wil vooruit en ik meen te lezen dat deze coalitie ook vooruit wil.
Dat vraagt om regisseurs uit overheid, business, onderwijs, cultuur en zorg die elkaar weten te vinden en te stimuleren. Regisseurs die met mandaat coalities smeden, met korte lijnen naar beslissers. Broedplaatsen maken in plaats van instituties. Die het verhaal maken en de ambities helpen vorm te geven. Die alert zijn op het voorkomen van tweedeling. Tweedeling tussen degenen die meedoen en genieten van alle kansen die zich voordoen en degenen die niet meekunnen in de verandering. Daar zit een risico van ontwrichting, terwijl we iedereen nodig hebben. Het is aan de politiek om niet afwachtend te zijn, maar proactief aan de slag te gaan.
Dit voorkomt dat de wethouders alleen gaan dromen over hun ambities i.p.v. mee aan de slag gaan. Daarmee wenst de ChristenUnie fractie dit college veel succes.
Henrike Nijman
fractievoorzitter
