Meer doen met minder: Bijdrage aan het debat over de coronaperiode in Deventer
Op woensdag 24 juni hebben we met het college gesproken over de gevolgen van de corona periode voor de gemeente Deventer. Ook hebben we ideeën en meningen uitgewisseld over welke lessen we uit deze periode kunnen leren. Hierbij de bijdrage van de ChristenUnie aan dit debat. De hoofdvraag wat mij betreft: “hoe is het nu echt met onze mensen?”
Voorzitter,
Naar aanleiding van alle stukken, doorkijkjes, berekeningen, vraagtekens en groene vinkjes houd ik nog één vraag over:
Hoe is het nu echt met onze mensen?
Zijn we in staat geweest om in contact te blijven met de bewoners van de stad, met mensen die hulp nodig hebben, maar ook met wijkbewoners die normaal heel actief meedoen in hun wijk?
Gisteravond hebben we met een aantal raadsleden een eerste gesprek gehad met jongeren. Het is voor hen een pittige periode geweest, maar ook een periode waarin je leert reflecteren. Duidelijk was wel dat zij een 1,5-metersamenleving niet zien zitten.
Als ik na denk over hoe de 1,5-metersamenleving eruit komt te zien, is dat mijn eerste meetpunt. Staar je niet blind op de kosten. Denk aan de mensen. Het dashboard geeft een aantal gegevens, maar daarbij geen enkele duiding. Het zijn interessante kerngetallen. De leesbaarheid van een aantal dashboard sheets kan beter, maar belangrijker is de vraag: Is dit goed? Is dit niet goed? Zijn we zelf tevreden hierover? Wat leren we hiervan en wat is nu ontwikkeld wat we in het after-corona tijdperk willen behouden?
Mijn duiding is dat we in Deventer erg betrokken zijn bij elkaar. Zowel bij de voedselbank, het Meester Geertshuis als in de maatschappelijke opvang is goede aandacht geweest voor mensen en is snel geschakeld. Daarmee ligt voor mijn fractie een prioriteit bij het in stand houden en versterken van het preventieve en informele veld. Daar zit de kracht van de stad en daar hebben mensen zelf regie.
Over de kwaliteit van zorg kan ik n.a.v. alle stukken niets zeggen. Zijn mensen voldoende in beeld gebleven? Geen idee. De indicatoren zeggen daar nu nog niets over. Ik zou graag willen dat het college de informatie die de GGD daarover verzameld betrekt bij de planvorming. Zij bevragen mensen actief op hoe deze periode is ervaren. Daarbij wil ik ook graag dat de nu gelegde lijnen tussen de medische en niet medische wereld en de interdisciplinaire samenwerking tussen hulpverleners die nu onder druk ontstond, behouden blijven.
Wat mij wel is opgevallen is dat mensen waar we ons veel zorgen over maakten, het eigenlijk goed deden. Omdat er een soort rust was. Ook door zorgverleners werd er minder van hen gevraagd. Er waren minder afspraken. Binnen scholen kregen kwetsbare ouders een andere ouder als maatje. Ik vind dit een wijze les en de moeite waard om die uit te diepen.
Over de werkgelegenheid maak ik me wel zorgen n.a.v. het dashboard. Gelukkig zijn we hierover al wel in gesprek met de wethouders. De combinatie van hoe we omgaan met de participatiewet en het experiment wat hier gedaan is, en de groep die nu werkloos is geworden vraagt om een andere aanpak. Laten we de lessen die we geleerd hebben uit het experiment, namelijk een vorm van begeleiding die passend is bij de persoon, a.u.b. snel toe gaan passen.
Ook voor het klimaat is de corona periode een goede periode geweest. Het was rustig, het was schoon en we hebben gemerkt dat het met iets minder ook kan. Met iets minder reizen (zowel met de auto als met de trein, vliegtuig etc.) minder kopen etc. Er is meer gefietst en gewandeld.
Laten we ook die les vasthouden en kijken hoe we van minder, meer kunnen maken!
